Yağmur Kuşları

Dördüncü ayağı gül ağacından, eski zamanlardan kalma tek telli cura olan köprü şiir, bu yakası hüzünlü hikayeler ve öte yakası da masallardan oluşan bir fotoğraf albümü “Yağmur Kuşları”. Alan genişliği “sığ” olmayan, tam geniş açıyla çizilmiş, zengin ve “net” fonuyla, çizik lekelerin yer daha da koyulttuğu sepya tonunda fotoğraflar. Bu yakada, Hikayesinden haberdar olmadığımız insan-ı kamilleriyle tanıştırmak için bulmak için köprünün başına bırakıveriyor yazar bizi. Eğilip curanın o tek teline dokunur dokunmaz “yağmur kuşu” beliriveriyor çakır mavisi gökte. Misafir ülkemizden zaar köprünün göğünde dört kez dönenmiyor, güneşe, zamana, zamana, suya minnet açıklaması olarak dört kez ötmüyor da, sadece Karıncadağı'na doğru yönelip yürüyeceğimiz gizli patikanın yolunu gösteriyor. Uzaktan sintine sesini duyunca anlıyoruz vardığımız yere yaklaştık. Ayaklarımızın sonuna kadar yürüyoruz ki saygıda kusurluyum. Zaten kitap boyunca okumuyor da dinliyoruz hissini hakim. Nevi şahsına münhasır diliyle yazar fotoğrafları canlandırıyor ve sahipleri anlatılarıyla başbaşa bırakma bizi. Onlar artık anlatıyor, bizlerin bilgilerini dinliyor, tanıkların bir önceki zamana, önceki zaman insanlara. Tanıtım Metni