Yağmur'un Gözyaşları - Kalubela

Savaşlarımı tek istediklerimde, ayrıcalıklı yapayalnız işlemlerim ve acı çektiğim zamanlarda tanıdım uzakların yakınlığını ve yakınlarımın uzaklığını. O zaman öğrendiği insanın önce kendini kurtarması. Geriye ne kaldınız derseniz; büyük yorgunluklar, affedilmeyen kırgınlıklar ve “keşke hiç tanımasaydım” diye geçmişin tozlu raflarına bıraktığım insanlar... Bugün inceledim, geçmişte kaldığının olmaması ve tek bir yerde ayakta durmanın huzurunu yaşıyorum. İnsanları tanımak için önce onların zamana bırakılması gerekiyormuş. Bu gerçeği de yeni yeni gerçekleştirir. Evet, adım çoğu zaman geçimsize çıkıyor, davranışlarım çekilmez geliyor. Ama kimse bu hale nasıl geldiğini, neden böyle davrandığımı anlamıyor. Herkes son sahneye çıkıyor. Aslında hayat böyle. Hayaller ayrı, gerçekler ayrı… Buna olgunluk deniyor, yalnızlık deniyor, yaşanmışlık deniyor ve insana her isteğiyle alışıyor. Tanıtım Metni