Yahuda İskariot

Andreyev'in 1907 yılında yazdığı bu romanın “kahramanı” adı ihanetle özdeşleşen Yahuda İskariot'tur. Yazar Kitabı Mukaddes'teki fikirlerden isteğe bağlı kişi ve olaylar eserine taşınmıştır. Metinde bir hilkat garibesi gibi tasvir edilen Yahuda'nın kaotik görüntüsü, karmaşık düşünce süreçlerini ve ruhu yansıtıyordu. Andreyev kötülüğü ile iyilik arasında gidip gelen hainin psikolojisine ve ihanetin gerçek nedenlerine odaklanıyor. Bu odaklanmanın yazarının insanlık durumu üzerine kaydedilip çalıştırılabilir. Eserin yazıldığı evde akıl ve inanç arasındaki çatışmanın iyi bilinen bir temadır. Yahuda'nın gerçekliğinin peşindedir. Yaşadığınız kötü deneyimler nedeniyle insanlığa yayılan son derece şüpheci ve kötümserdir. Havarilerinin İsa'ya sevgi olanından baştan beri hep kuşku duyar ve bu sevgiyi sınamaya kalkışır. Ancak Andreyev'in çıkarcı, sinsi, yalancı ve hırsız Yahuda'sı İsa'yı çılgınca sever. Tek derdi onun dikkatini çekmek ve sevgisini kazanmaktır. Ona göre ihaneti hem insanın kötülüğünü hem de İsa'yı yalnızca kendi başına teyit eder. Tanıtım Metni