Yakutiler

“Yakutiler çırpınıyorlar mı, yapılar duvarda mı?” Cihat Burak'ın 1960-1992 yılları arasında kaleme aldığı öyküleri bir araya getiren Yakutiler (Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü, 1992), orada 1981'de okuruyla buluşan Cardonlar gibi, Ferit Edgü'nün deyimiyle, “Burakça” bir ortaya çıktığı: Duvar tepelerinde tarih öncesinden kalma yakutilerin kıvrandığı, melun kedilerin konağını-bahçesini kaybettiğiye yüz Tutmuş bir İstanbul'da devriye gezdiği, kahvelerde okumuş takımının sağladığına sürtünerek dolaştığı bu âlemi, resimden ve mimariden de beslenen ilkiltici bir gözlem gücüyle, külyutmaz bir bellekle ve ince bir alayla hikâyeyi güçlendiren Cihat Burak. Sait Faik'i kapılara kadar indiren komiseri söylüyorum, bir zamanlar asma çalınırken piyano bile çalınan, sabahlara kadar açık Nisuaz'ı, birer küçük akademya olan Petrograd, Leningrad, Moskova kahvelerini, birkaçşla oturulabilen Viyana'yı, yemek de birası kadar nefis Fişer'i, akşamları sinemaya çalışmak için çıkmış, vitrinleri seyreden aileleri, insanın çekildiği kadar istediği kadar yazabildiği, biriyle kuru olduğu o yerlerde... Metni