Yalancı İçin Bir Boşluk

Kökleri yerkürenin sağladığıne kadar uzanan yalanlarca oyulmuş karanlık merkezleri dolanıyor Simlâ Sunay'ın öyküleri, "dünya" diye yazılıp "ev" diye okunan o merkezleri dolduran ilk günahı kadar eski yalanlara gözcülük ediyor: Her hakikat belli bir mesafeyi, her uzakta bir kalanlar ve her yerde bir yalanı arzuluyor. Dilinin sınırında yok ederek okurun ezberini bozarken öykü türü içinde yepyeni mümkünler de yaratıcı Yalancı İçin Bir Boşluk, yalanla başlayan hikâyelerin biçimlendirildiği, formla sınanan herkes bir yalana sığındığı yerle gök arasındaki bu tekinsiz sahnede sıkışıp kaldığı sürede çağırılıyor: Perde; söz'ün nerede? "Ölçüp biçmenin bir iyilik yok. Ne söylesem gürültü, çamur geliyor sana. Duyamıyorsun. Uğultu. Seni yalnız bırakan bu evde yanından faydalanm için üstüme yığmaya uğraşman bu aynı çığ. Seninliğinde yalnız olmaya çalışan ben. Senin herkesten olanlardan için hep bir kırılanun beklediğim ben. Sen benim sevgimin büyüklüğünü kamaştın. Kendi sevgine bunu yamalar diktin. Bir ışık ne kadar özetlemeksaTanıtım Metni