Yalnızlığın Ağır Kokusu

Dünyadan yardım almak ve yine de onun sokaklarında yürümektir yalnız olmak... Kaynak sularıyla eriyen karlarla dolu, kızlarla bir derenin yanında, patikada yalnız başına yürümek, o yalnız ağacın güzelliğinde yalnız olmayı bilmektir. Hayal kırıklıklarının acılarıyla ifade edilmemiş yalnızlık, sokaklarda yürüyen o adamdır, o kadındır, o çocuktur. Hüzün, o yalnızlığın hareketidir. İnsanlar aynaya baktıklarında camın arkasında kendi görüntülerini görürler. Bu görüntü, parlak yüzeyle karşılaşan ve geri sıçrayan ya da yansıyan lekeler yansıtır. Özdemir Asaf'ın da dediği gibi, “Yalnızın evinde ikinci bir yalnızlıktır aynası.” Yazar Ahmet Türkoğlu, Yalnızlığın Ağır Kokusu'nda ayna olmuş okurlara… Ötekilerin kendi dünyasına taşınan yazar, edebiyattaki yalnızlığı bu kez “öteki”nin görüntüsünde karşımıza çıkıyor. Yalnızlığı herkes yaşayabilir. Ancak yalnızlığı deneyimleme şekliniz bir başkasından farklı olabilir. Bazı insanlar yalnız olabilir ve yalnızlık hissedebilir, bazıları ise insanların etrafını sarmış olabilir ve yalnız hissedebilir. Kendinizi yalnız olduğunuzda bu dünyada kendinize güvende veya kabul edilmemiş hissetmezsiniz. Kimsenin sizi görmediğini veya hiç kimsenin sizi ve duygularınızı korumadığını saklamanızı sağlayabilirsiniz. Yalnızlığın Ağır Kokusu'nda bazen bir kadın, bazen bir adam, bazen bir çocuk olarak ortaya çıkıyor yalnızlık ve yazar, okura sesleniyor, “Bu dünyada seni gören kimsenin olmadığını sanıyorsan yanılıyorsun…” Tanıtım Metni