Yalnızlık Psikolojisi

Büyük bir oranı yalnızlığımızı en çok tükettiğimizi anlıyoruz, yakınlardaki yokluğu ve yakın satışlardaki çıkışlar açığa çıktıkları zamanlardır. Yaşadığımız yakın yaşamdaki kırıklıkları bize yalnızlığımızı hatırlatan deneyimlerdir.Çocuklukta tekrar eden hayal kırıklıkları ve yeterli desteği görememek, kişi ileride yalnızlıkla ilgili yaşadıkları deneyimler da zemin hazırlar.Toplumumuzda yaygın bir tutum olan “iyi çocuk gibi davranışlar” çocukların yaşadığı geri planda olduğunu vurgulayan bir yaklaşımdır. Bu yaklaşımla büyüme, duygularınızla olan ilişkileriniz yoğunlaşacağı, bunun sonucunda da çocuk yakın ilişki kurma, zorluk yaşamaya başlar. acının yarattığı üzüntü, sıkıntılık, sıkıntı veya zaman zaman hissedilen yalnızlık çok fazla örselemez.sizi en büyük yalnızlık, yaşamla aranızda bir anlamlı bir bağın olmaması, hayatınızdan ve bağımsızdan memnun olmanızdır. Tek başına olma durumunda bir seçim vardır. Kişinin kendine zaman ayırması, hedef için çaba harcaması, çoğalması gibi olumlu şeyler her şeyin içine giriyor. Oysa izolasyon sosyalda kişi günlerce evde kalır, bilinen ve kişilerle temas etmekten kaçınır. Tek başına üretilen üretkenlikten, sosyal ürünlerden tekrit edilmeyle birlikte zarar görmeye başlar. Bir süre sonra tekrar insanların girildiğinde kişi nasıl tepki gösterdiği bilemez hale gelir.Özellikle yeterli ilgi gösterilmeyen bir ailede büyüyen patlama değersizlik, normal olmayanlik ve ilgili bir parça gibi hissetmeme halinde gelişebilir. Kişi, kendisine ilgi gösterdiğinde, bu alışık olmayan bir dağılım ve sıklıkta kafa karışıklığı yaşar, nasıl tepki vereceğini bilemeyebilir ve kaygılanır. Bu da olağandışı reaksiyonların ortaya çıkmasını engeller. Örneğin, bazı olaylar ilgi o kadar ağır gelir ki, hemen kendisi de bir şeyler yaparak karşılık vermek ister.Tanıtım Metni