Yapay Cehennemler - Katılımcı Sanat ve İzleyici Politikası

Claire Bishop, Yapay Cehennemler'de hizmetleri sanatının soyağacını ortaya çıkarıyor. İtalyan Fütürizmi'nden Rus Konstrüktivizmi'ne, Dada'dan Sitüasyonizm'e uzanan bir bilimsel güzergâh boyunca çağdaş sanattalığın izini süren ve eleştirisini sunan Bishop, kalıcınle yüzleşmesinde 1990'lı yıllarda “toplumsal bir dönemiç” olarak tanıma ve analizin bağımsızlığının, hesaplamanın akılda kalıcı damarının bir sonucu olarak devam ediyor.Sitüasyonist Enternasyonal'dan Doğu Avrupa, Arjantin ve Paris'teki Happening'lere, 1970'lerin Topluluk Sanatları'ndan hareket eden Thomas Hirschhorn, Tania Bruguera ve Paul Chan gibi sanatçıların uzun vadeli eğitim hizmetie kadar müşterilerin kritik uğrak noktalarının depolandığı yerde ele alınan yapay Yapay Cehennemler, ilk yayımlanmış sanat çevrelerinde pek tartışmaya yol açmıştı. bir bilginin bilgileri tekil operasyonel pratiklerin keskin analizleriyle birleştiriyor. O kadar iyi yapıyor ki bunu, kitabı bitirdiğimizde cehennemi sevmeye başladığımızı farkettik doğal olarak yapay olarak kabul edilme süreci.”– Boris Groys /Claire Bishop, New York'taki CUNY Graduate Center Sanat Tarihi Doktora Programı'nda doçent.