Yaralı Adam

Ufkumda dolaşıp duran kelimeler. Zihnimi zaman geçiriyorlar gece–gündüz. Sorular, sorgular, umutlar ve endişeler... bilgiyi ya kovmalıydım ya da tedaviyi birlikte terk etmiştim yer küreyi. Ben birlikte yaşamayı tercih etme ve kelimeler duygu dünyada yoğurup boyut ikram etme. Bazen ben önden yürüdüm, bazen değiştirdiğim peşlerine yürüdüm sıra halinde bir gölge gibi. Birbirimize teselli olmuştuk, yıkılırken bizi de altında ezen dünyada. Sözün bittiği kelimelerin tükendiği yerde yetiştiler imdadıma. Bazen sessiz bir ağlama, bazen kabaran bir deniz, bazen de bereket indiren bir yağmur gibi... Gönlümün melodisi, makamı hep böyle olacak Şiirle başladı ama şiirle bitmeyecek... Ayhan Özköroğlu Yağmurlu bir sonbahar akşamı, Altın sarısı bir lambanın zoraki loşluğunda ıslak ıslaksı ve buruşuk kıyafetleriyle yaralı adam, yazgısının duvarlarına... Tanıtım Metni