Yaranın Üveyi

"Kuyunun duvarları habire yükseliyor. Demek ki yakında öleceğiz." Geceden Beri ile Everest Yayınları “İlk Roman” Ödülü'nün (2022) sahibi olan Elif Demirel, geçmiş ve bugünün bölümünde çift katlı bir anlatı sunan Yaranın Üveyi ile edebiyatımızdaki yerini sağlamlaştırıyor. Bir dolmuş yolculuğu boyunca akıp giden devamın dümen suyunda yol alırken serüveninin derinlemesine sorgulayan genç bir kadın, bir köklerinden miras yaralarla yüzleşirken diğer yandan kendi kumaşını dokuyup kendi öyküsünü teyelliyor... Zor kararların ve kabullerin başlangıcında, sonunda kaçınılmaz yasını tek nefeslik bir öyküye sığdıran Yaranın Üveyi, varoluşun karanlık kuyusuna ışık tutan bir roman. Acaba onu sık sık düşünüyorum diye düşünüyorum. En çok da ilk zamanlarımızı düşünüyorum. Geriye döndüğümde büyük bir mutlulukla karşılaşınca düşüyorum. Oysa yaşarken hiç de o kadar büyük gelmemişti. Gözümün önünden hatıralar geçiyor. Rastgele birini seçerek oynatıyorum. İnsan geçmişine takılı olarak yol alamaz, pasaklı olduğunu söyledi. Beni tarumar edenin özelliği belkiTanıtım Metni