Yarasın

Unutur mu bir erkek dizlerinin bağını çözüp, ellerin nereye koyacağını şaşırtan ilk atışını kalbinin? Öpmeye kıyamadığı saçların hesabı? Rengini izlerken ağzından bin bir çeşit kelebek fışkırtan gözler? Unutur mu bir erkek aynı saçların, gözlerin gençliğinin darağacı oluşumunu? Omuzlarını düşürüp, uçları yere eğdiği gün? Ezbere tanımı tek kapının çarpıştığı dünyadaki, yürüyebildiği ilk yolun yarısından altından ayaklarının? İçinde kalan enkazın üzerine taş eklemesini isteseniz canını vereceğiniz? Unutur mu derin bir kesik, iltihaplı bir yara, çaresizlik bir baba, evlendiğini kaybetmiş bir ana, yanmış bir ev, kurumuş bir toprak gibi hissini? Peki; Unutur mu bir erkek, uğruna duvarları yumruklayarak ağladığı kadının? Ayşe. Hem ilk sevdam hem de ilk yenilgim. Hem hızımı öğretenim, hem bir kaşık suda boğanıyorum. Hem içindekiki ölü kelebekleri yeniden doğuranım hem de içindeki ormanları yakanım. Ayşe. Hem ilk sarhoşluğum hem ilk ayışığım. Hem devrimi ömrüm hem darbesi. Şurada, tam ortasında sol göğsünün gözleri kıyameti andıran bir yaradır. Feryat figan uyanışım uykulardan, avuçlarımı kanatırcasına sıktığım yumruğumu duvarlara savuruşum. Ayşe. Her gece 'burada olmayanlar için' ayakta vurduğum kadehimin kederli hikâyesi... Tanıtım Metni