Yarım Kalan

İnsan ne kadar büyürse büyüsün gençlik izi hep derin bir köşede saklı kalmış. Üzerine beton dökmeye çalışsan dahi o bir yerden mutlaka çıkarmış, derler. Çiçek bazen susmak en iyisi derdi kendi kendine. Her ne kadar susmanın kendine karşı bir Acımasız olduğu bilse de böyledir. Elinden başka bir şey gelmemişti. Ağzında kırık dökümüyle söylediği sözlerin dışında çoğu kez susardı, öylece. Mutsuzluk, yalnızlık hissi ona çok ağır otomatik olarak. her birinin bakkal dükkânındaki borç defteri gibi bulunurdu. Asla ödenmeyen ve kabaran borçların bulunduğu borç defteri. Hayattan her zaman alacaklı! Hayata bakışı aynen Çiçek'in. "Neden depoladığımızı ne çok sorarız. Cevap bulamadığımız o ağırlığın altında eziliriz. İçimizde fokurdayan ama bir türlü çıkamayan acılar, derinden gelen bir kemanın sesine benzer." Songül Karakoç Büyüktaş'tan içimizdeki Çiçek'lere bakmamızı ve onları sevgiyle büyütmemizi talep eden bir ilk roman...Tanıtım Metni