Yaşamak Tuhaf Şey

“MartínGaite benliğin ayrılmasını, kalıpların anlamsızlığını, savunma ve inkâr gelişiminin duyuları altüst edişini özgün, asi bir üslupla ve yüzleşme dolu içsel monologlarla sorgulanıyor.”ColinGreenland, TheGuardian 1997 yılında Kraliyet Akademisi Kraliyet Fastenrath Edebiyat Ödülü'ne layık görülen Yaşamak Tuhaf Şey'deMartínGaite, Virginia Woolf'u anımsatan üslubuyla, tuhaf yaşam macerasının derinlerine dalarak ölümden geride kalanlara bıraktıkları, yalanların, geçmişi affedebilmenin ve sevgi arayışının hikâyesini anlatıyor."Yaşamın ne kadar tuhaf olduğunu bir tek ölüler biliyor." Madrid'deki kütüphane arşivinde çalışan bir kadın yakın zamanda annesini kaybeder çünkü boşluğa düşer. Dengesini yeniden kurabilmenin bir yolu olarak, sekizinci yüzyılda yaşanmış bir maceraperestin muammalı hikâyesini incelediği doktora tezini tamamlamaya yönelir ancak günbegün kendini bu adamla özdeşim kurarken bulur ve karşısına çıkan olağanüstü bir bilmece belirleyicisi: metaforlar. Zihnindeki imge ve düşlemler onu ele geçirmiştir; Ateşliliği ve şüpheciliğiyle kararsızlığa sürüklenirken, delidolu gençlik yıllarının hatıralarıyla hesaplaşmaya başlar. Hayal dünyasında onu iyi bir araştırmacı, koşmak, evlat edinmek ya da sevgili olmaktan vazgeçmek; tüm sorumlulukları bir yana değiştirmek farklı bir şey yapmak gerekiyordur, ama ne? Bu sorunun çözümüne ulaşmak için önce baltaya girmemiş hatıralar ormanında kendine yol açması muhtemel. “Diğer bitki türlerinden farklı olarak anılan çiçekler havada uzun süre süzülür ve sinek gibi vızıldadıklarını işitiriz; sesleri, sertifikalı kaçmaya izin vermek için ayırırlar.Bazen birini yakalar daha sonra salarız, gürü patlarız neredeyse, ancak algılarımız bir kere açılmıştır ya, gitmeden duramaz, ta ki o irtifa kaybederip bir yere konana dek.Sonra onu sürdüğü bu mola yerinde belki de gideriz ve çorak işler, geride bir tabela çakar, bir gün geri gelip kök salması için yolu gözleriz, artık gelmezse, fena badem ağacı yeni tomurcuklanmışken don yemiştir, böyle düşünürüz. Tanıtım Metni