Yay ve Lir

Octavio Paz, 1994 yılında El Financiero raporunun kültür-sanat tarihindeki sürecini söyleşide, "Hafızanın vatandaşlığından kurtarılabilecek nitelikte olan her şeyi kurtarmaktır" dedi. Peki, şiir ya da daha geniş bir tabirle edebiyat, hatırlama olma görevini günümüzde de sürdürüyorum mu? Yoksa onun hafıza olarak görevi yüzyıllar önce sona mı erdi? 1990 yılında Nobel Edebiyat Ödülü'nü alan, edebiyatın en önemli isimlerinden Octavio Paz, Yay ve Lir'de; şiirin ve şairlerin daha doğru sözlerle söylediği ve söylediği yüzyıllar boyunca yolculuğunu, onun önünde ortaya çıkan engelleri, hatalarını, kendini kaybettiğini ve kayıplarını gözler önüne seriyor; Kimi zaman bir trajedinin, kimi zaman bir savaş meydanının, kimi zaman büyük bir yalnızın, kimi zaman bir manifestonun, kimi zaman da Aztekler'in söyledikleri ve gizlediklerinden hareketle… “Yazma eylemi, bir ilk hareket olarak insanı tamamen boşluğa fırlatır gibi ayrılır. Şimdi, yalnızdır. Bir dakika önceki günlük hayatı ve uğraşları olan her şey yok olmuştur. Eğer o, kararsız bir edebi seremoni çalışması değil de söylemek istiyorsa, onu dünyadan kopartacak ve -kendisi de dahil- her şey yok engelleyecektir.”Tanıtım Metni