Yeni Türk Edebiyatında Toplumsal Kaygı

“Seyl-i hurûşân”, devrin, özellikle entelektüel zihinlerinde yer bulan ortak ya da toplumsal kaygının dışavurumu olabilir. Çünkü Osmanlı devrinde kaleme geçişler ana akım edebi metinler üzerinde yapılan incelemelerin sonuçları buna göre sonuçlar gösteriyor. Böylece somut bir şekilde tespit edilebilir ki “önlenemez dalga” anlamına gelen gelen bu ifadeyle aydınlar, Osmanlı Devleti ve toplumun son çeyreğine kadar zorlu ve bu zorlukla başa çıkabilme olasılıklarına dair çeşitli imgesel bir zeminde kurgulayıp paylaşıyorlar. Elinizdeki ayrıntılı olarak ele alınan kaygıyı giderecek başka bir mekanizma, yeni bir kültürel dünya görünecek ve onun parçası olarak yeni bir edebi yapı doğal algısı da sözlü kurgulardan biri olarak görünüyor. Bu yeni inşanın, gelirleri ilgilendiren alanların hissedilen toplumsal kaygıyı karşılamaya yönelik sosyokültürel değişimlere ihtiyaç ortak olduğu yerde güçlü bir ilişki içinde elde somut sonuçlar söz konusu.Sevim Zehra Can Kaya söz konusu durumda Batıcı, İslâmcı ve Türkçü fikrî akımların önde gelen isimleri olarak kabul edilmiş Abdullah Cevdet, Mehmed Âkif ve Ziya Gökalp uygulamada odaklanıyor.Tanıtım Metni