Yeterli Temel İlkesinin Dörtlü Kökü Üzerine

Yeterli Temel İlkesinin Dörtlü Kökü, bir nevi temelsizliğin kitabıdır. Zira bu kitap, temellendirmelerin sadece ve sadece tasavvurlar arası mümkün olması; tasavvur dünyasının oluşması ve yok oluşların akıp giden rüyavarî sonsuz sahnesi olması; Bu varoluş içerisinde tek işlevi somut olan soyut kavramlara dönüştürmek olan “aklın” ise, insan bu gerçekliğin ötelerinde olduğu için bir gerçekte asla ulaştıramayacağı iddiasındadır. Tüm bu düşünceler ise “kendi kendinin nedeni” ya da “bir ilk neden” olarak görülebilen ve hatta “iyi” ve “mükemmel” sıfatları eklenebilecek herhangi bir Tanrı çıkışının dışlanmasıdır. Tam da burada Schopenhauer'ın özellikle Hegel ve Schelling başta olmak üzere Kant'ın ardından Alman felsefe süreçleri şimşeklerin fırlatılmasının ana nedenlerinden birini bulmak mümkündür. Zira Schopenhauer, hem dönemsel üniversite felsefe programlarının hem de Kant'ın ardından Alman beslenmenin çabalarının büyük bölümü, Kant'ın Tanrı'nın varlığına dair ontolojik, kozmolojik ve fiziko-teolojik olarak bilinen kanıtların yıkılmasından sonra, tüm bunlara yeni kıyafetler giydirip tekrar devreye sokma gayretinden oluştuğunu düşünmektedir. İsteme ve Tasavvur Olarak Dünya'dan sonra belgelenen Yeterli Temel İlkesinin Dörtlü Kökü ile Schopenhauer sarfının üzerine uzun yıllar boyunca mitleştirilmiş, hayal ve fantezilerden oluşan kanlar örtüsünü biraz daha kaldırıyor ve onun sahih düşüncelerini gün ışığına çıkarıyoruz. Tanıtım Metni