Yetim Koleksiyoncusu

Gelmiş geçmiş en güçlü ilaç, sevgidir…1918 yılının güzel bir sonbaharında geride kalmıştı her şey. Ben, annem ve henüz küçücük birer bebek olan ikiz erkek kardeşlerimle sanki babam hayattaydı, bir zamanlar adına vatan dediğimiz bir cehennemin ortasında değilmiş gibi o büyük kutlamaya katılmıştı. Sinsice yayılan küçücük bir virüsün, sadece birkaç gün içinde her şeyin değişeceğinden, o bir önem verdiğimiz, kutladığımız, sevdiğimiz şeyler, çevremizde dönen duran, gülen, nefes alan, şarkı söyleyen tüm bu hayatları birer birer hayattan sırılsıklam olduğundan habersiz bir şekilde o mahşeri sahnen içindeydik.Biliyor musunuz? Benim annemin sabah güneşi gibi kokarı. Sıcacık gülüşü içeride buz tutmuş tüm korkuları teker teker eritip yok ederdi. Bilseydim... Ah, keşke bilseydim annemin ellerinin son kez katıldığını. Ona daha sıkı sarılır, beni, kardeşlerimi bırakıp gitmemesi için yalvarırdım. O kalabalığa girmemek, son dek evimizin güvenli duvarları arasında kalabilmek için ne gerekirse yapardım.Ancak şimdi, annemin kesilmesinde cansız bir şekilde yatarken ve doğurganların açlıktan kıvranarak ağlarken bir seçim yapmak zorundayım. Hayatlarımızı ve görünmez bir iple birleştirilmişmiş gibi duran kaderlerimizi tamamen değiştirecek bir seçim. Evet, herkesin, hem de çok ama güçlü olabilmek için başka şansım da yok. İnancın, sevginin gücüne güvenmeliyim. Çünkü geçmişteki en güçlü ilaç sevgidir. Bunu bilen ve dünyadan dönmeye devam ettiği sürece asla değişmeyecek.Ben, Pia Lange ve bu, benim hikâyem.Ellen Marie Wiseman'ın usta kaleminden dökülen Yetim Koleksiyoncusu, dünyadan üçüncü kişilerin kişilerini, ölen bir pandeminin tam ortasında verilen güçlü mücadeleye, sevgiye, bağlılığa ve umuda yazılmış bir destan.Tanıtım Metni