Yetimhane

Kader en çok haksızlık eder. Kimine sıcak bir yuva bahşederken kimine yalnızca kırık bir oyuncak reva görüyorsun. 1950'lerin İstanbul'unda, cumbalı evlerin gölgesinde, soğuktan, imkansızlıktan başka bir şey olmayan altın yaşındaki Eleni, annesini kaybettiğinde dünyanın renklerini kaybetmişti. Babasının yüreğinde kendine yer bulamayan küçük kız, yetimhanenin soğuk duvarları ardında kaderine terk edildi. Bir insan kaç kez ailesinden kopulursa, o kadar koparıldı… İsminden, geçmişinden uzak, kayıplarının gölgesinde büyümeleri sırasında elini bırakarak, yaşamının devamı kahramanı Nikolas sayesinde tutundu hayata. Eleni, kırılmış ama boynu eğilmemiş bir çiçek gibi büyümüştü. Küçük anılara tutundu, kaybedilen fisıltıların peşine düştü. Ta ki bir gün, geçmişin küllerinden doğan bir sır, saklama rotasını değiştirecek kapıyı aralayana dek... Hayatın bazı anları vardı; tek bir seçim, onlarca ömür hükmü” alırdı. Ve o an çatlamıştı. Yarım geçmiş geçmişi, kaybedilenlerin hikayelerini tamamlamak için ortaya çıkılmıştı. Yetimhane, kayboluşun, yeniden doğuşun, birbirinin kimsenin olmayı öğrenen kalplerin romanı… Bir kız çocuğunun kendi adını ve kaderini geri alma hikayesi…Tanıtım Metni