Yetmiş Bin Süryani

Genç Süryani'ye hoşça kal deyip, dükkandan çıktım... Olanları yurdum: Süryani ülkesini, berberlik öğrenen Süryani Theodore Badal'ı, sesindeki hüznü, tavırlarındaki umutsuzluğu. Bu, aylar önce, ağustostaydı, ama o günden beri Süryani ülkesini düşünüyor, kadim bir halkın genç, seçenekleri ama umutsuzca evladı Theodore Badal hakkında bir şey söylemek istiyorum. Yetmiş bin Süryani, bu büyük halktan geriye kalan sadece yetmiş bin kişi, gerisi ölüm uykusunda, bütün o zahmet ve harap olmuş ve unutulmuş. Onu bunu namussuz diye ayırmak, soyutlamak hakça değil. Ermeni nasıl acı çekerse Türk de acı çeker. Saçma işte, ama bunu bilemezdim o zaman. Bilemezdim şu Türk dediğimiz insanın zorlandığı yola sapan, kendi içinde, dünya tatlısı bir biçaredir. Ondan nefret eden, hamurdan aynıdan çıkma Ermeni'den nefret etmeye eşdeğer olduğu. Ninem de bilmezdi, hala da bilmiyor. Artık bunun bilincinde olduğumu ben, ama kaç para eder? Zavallı Markar. Onun çöküşüne bakan, dünyadaki herkesin derdi yok zannederdi, horlaması bir tücaarınki kadar zengindi; zira insanların bu türden çeşitleri... Basitçe uygulanan bütün insanlar yan yanadır, müşterek, hazin ve değersiz; iyi bir pazarda insanın bini bir para. Çıplaklığın bir sonucu olarak zayıf insan, papaz, şairler ve siyasetçiyle kardeştir. En heybetli kişinin sarılığını alın; sofu papazın siyah cüppesini çekin; mağrur kalpten güveni alın; kibirli ruhtan teselliyi, geriye ne kalır? Bir linti, bir sürüntü, bir horlama, bir burun çekişi, bir sızlanma; keçi gibi zıplama, bir suyuruk ve bir papağanın saçma söylevi. Tanıtım Metni