Yevakitü'l-Harameyn (Ciltli)

“Müceddîd-i Elf-i Sânî” nâmı ile meşhûr olan İmâm-ı Rabbânî Ahmed-i Serhendî'nin kurucusu Müceddidîlik kabul edilmiş, 17. yüzyılda Nakşibendîlikten neş'et etmiş, dek itibarını ve dayanıklılığını korumuştur. İmâm-ı Rabbânî, örnek yaşantısıyla insanları etkilemiş, pek çok halife yetiştirerek bu halifeleri farklı bölgeler irşatla görevlendirilmiştir. Oğullarından Hâce Muhammed Mâsum da bu halifelerinden biridir. Henüz küçük yaşlardan itibaren fevkalâde hâller zuhur etmiş, istidadındaki gizli sırlar açığa çıkmaya başlıyor; sonraları Müceddidîliğin Hint alt kıtası, Hicaz ve Anadolu'da parçaları sağlanmıştır. İmâm-ı Rabbânî Ahmed-i Serhendî'nin öğretileriyle şekillenen Nakşibendî Müceddidîlik geleneğinin önemli temsilcilerinden Hâce Muhammed Mâsum, Hicaz'a yaptığı Hacın manevi derinliklere dair pek çok iyileşme ve keramet yaşar. Yevâkîtü'l-Harameyn'de bu söz konusu kerametleri birer yakut suretinde okuyoruz. İlk kez Müstakîmzâde Süleyman Sadeddin Efendi'nin Türkçeye çevrildiği, Ensar Karagöz'ün ise günümüz Türkçesine aktarılarak yayıma hazırlandığı bu eser aynı zamanda, Hâce Muhammed Mâsum'un hayatı ve eserlerine ilişkin kapsamlı bir kaynak sağlanmıştır.Tanıtım Metni