Yıldız ve Konuşan Bebek

Akşam olmuş, karanlık çökmüştü. Yıldız, sandıktaki yapılarda, karşısında duran bebeğiyle alçak sesle konuşuyordu: -Ah güzel bebeğim! Anamın ailesinin köyünegittiğinden beri bu dünyada senden başka kimsem kalmamıştı. Çok önceleri babam onu ​​boşamış. Sonra da üvey anamla evlenmiş. üvey anamı hiç sevemedim. Eve gelir gelmez babasıyla aramızı açtı.Dün de ineğimi kesip Öldürdüler. Aramız çok iyiydi. Canım sıkıldıkça onun boyunca koşardım. Saçlarımı, yüzümü yalar, bana süt verirdi. Yanında beni görmedikçe kimsenin sağdırmazdı. Anam doğurmuş, elleriyle büyütmüş onu. O zamandan beri bizdeydi. Şimdi Öylesine yalnızdım ki bu evde.