Yol Deriz Ona

Yol Deriz Ona'da; bir oğlunun babasına, bir kulun tanrısına vardı, gitgide duaya dönüşen karanlık ve derin sevgi, kelimelere bürünüp sese dönüyor, şunun gibi: “Tanrım, ne zaman diye sormayı çok istiyorum, ama sana yalvarırken gözlerin gözlerime bakarken mu, Bilmiyorum.” Okurun rahatını bozan, onu irkilten, sarsan, yazarlardan eksikler ya da zor sorular, yazarın sesine karışıyor, şunun gibi: “Hiçbir şeye bakmadığında nereye bakar insan?” Adaletsizliğe, zulme uğrayan her kadın adına ve her kadın için tarihin derinliklerinde bir direniş sese dönüşüyor Ava'nın ruhunda, şunun gibi: “Unutmak değil, hatırlamak değil, yalnızca yaşamak devam etmek istiyorum. Ağaçları yeniden görmek istiyorum, kuşları yeniden. Yalnızca sözcüklermi geri istiyorum, yalnızca sesimi.” Sümbülefendi'de dolaşan rüzgârlar, ötüşüyle ​​İstanbul'u susturan martıların sesi, babasıyla ve düşmanla aynı anda savaşan yiğit bir oğlunun mırıltısına karışıyor, şunun gibi: “Sevgi, ölümden güçlüdür. Şimdi gidiyor.” Şimdi sıradalar. Gülşen Funda, ikinci = pek çok sesin arasında kendi sesini arıyor, kendine ait, kendine sahip, kendi imgeleriyle örülü, kendi yolunda ilerleyen o korkusuz ve uzak sesi. Daha güzeli, onu buluyor da! Şimdi şimdi sıra dinleyicide, okurda, sese muhatap kılınanlarda. Aykut ErtuğrulTanıtım Metni