Yolun Sonundaki Ev

Morsalkım bütün cepheyi sarmış, üç katı aşıp çatıya kadar tırmanmış, salkım salkım çiçekli dallar damdan aşağı sarkıyor. Ardındaki boydan boya balkonları, o balkonlara açılan pencerelerin genişleri düşünüyor. Kimler var içerde? Gidenler, kalanlar… Çocuklar büyümüştür, insanların çoluk geneline karışmıştır, kim bilir neler bulunurdeler. Umut mu? Hatırlanması yasak bölge. Onu hatırladığında yasak bölge dikenli tellerinin içini kanattığı, acıyı bastırabilmek için hemen uzaklaştığı suç ve günah coğrafyası.” Bir ülke, bir şehir, bir semt ve bir ev: Yolun sonundaki mor salkımlı ev. Ülkenin yıllık düzenli kader zincirini kırmak mümkün mü? Yıllarca tüm sakinlerinin birer birer deneyip de başaramadığını uzaklardan gelen çocuk yapmayı başarabilecek mi? Yoksa bu aile apartmanından çıkan diğer tüm kurbanlar gibi o da zincire eklenecek bir halka mı olacak? Oya Baydar, 1913'te bir suikastla başlayıp, 1960'lı yıllarda aynı apartmanda çizgilerle kesişen ülkenin son yüz yıllık haritasını çiziyor. Yolun Sonundaki Ev, okuyan herkesin kendinden bir şeyler bulacağı bir Türkiye panoraması. Tanıtım Metni