Yüksek Topuklar

Bu hacimli kitap orta yaşlardaki yalnız bir kadının 5 yaşında bir kız çocuğuyla başbaşa kalmasıyla beş günde geçiyor. Kolayca gelinmiş bir zaman dilimi değil ama. Adeta bir günümüz kadın prototipi olan minik Tuğde ile yaşadıkları roman kahramanı açısından zengin ama ıstıraplı bir deneyime dönüşüyor ilerleyen sayfalarda. Yüksek Topuklar, Murathan Mungan'dan İstanbul, özellikle de Beyoğlu gezisinde gezinen uzun bir gözlem ve deneyim kılavuzu olarak okunabilir. Bundan birkaç yıl önce yazmaya karar talimatım bu öyküyü. Güzel ve uzun bir hikaye yaşamıştım. Her zamanki gibi onca iş, onca uğraşla araya girdi; gündemin hayhuyunda başka öyküler, başka öykücükler; yalnızca yazılan, yazılmayı bekleyenler değil, yaşananlar da geçiş demek... Sonunda, "Bir gün yazarım, nasıl olsa bir gün yazarım," diye beklettiklerimden biri olup çıktı bu da... Kimi zaman, yazdığımda, kim bilir nasıl şiddetli bir kitap biriktirip düşüp, heyecanlandıklarından biri olarak anılır; kimi zaman da yazamadıklarımın yüreğimi daraltan ağır çekiş taşlarından biri olarak... Bu tür "muhasebeler" içinde bulunduğum ruh haline göre değişiyordu; belki yazacağı onca şeyi üst üste yığıp yıllar boyunca boyu birlikte gezen bütün yazarlarda böyle oluyor. Artık onları bilemem. Ama her zaman söylerim, yazıp da, düşlediklerinizin ne kadarını yazabildiğinizi görtense, "bir gün yazdığımda nasıl zehirli bir şey olacak kim bilir!" Kendinizle ilgili özgürlükleriniz daha heyecan vericidir. Bilirsiniz, insanların heyecanlarını yaşarsınız. Burada bu kadar olanlardan benim bir yazarın doğumunu düşünmüş olmalı; hayır, bilmiyorum, ama öyle zannedilmek hoşuma gidiyor ki. Aslında yazıya gönülden ayrılmış, boş zamanlarında, nasıl derler, "kendi çapında" öyküler, öykücükler, çeşitli denemeler yazdığımı, ne yazık ki, ancak birkaç yakınım biliyor. bunların pek ciddiyet şartları. Başarılı bir grafikerim, işime çok asmamakla birlikte fena para kazanmıyorum; bunların bana yeteceğini düşünüyor olmalılar. Yazdıklarımdan, yazdıklarımdan kimselere pek söz vermem; hem benim sahiden bir yazar olarak kalmaktan kalmaktan bu -insan kendini bir yazar gibi hissetmezse, başkaları için nasıl ikna edici olabilir?-; hem de heyecanlarıma kapılıp birkaç kez anlatacak gibi olduğumda, karşılaştığım genel bir kayıtsızlık, umursamaz tavırlar ya da anlattığım başkalarının başkaları tarafından inançsız gözlerle dinlenmesi, beni bu konuda iyice ürkek yaptı. Ben de bu arzumu kendime saklamaya karar verdim. Eğer günün birinde iyi bir kitap yazabilirsem, kalıcın öcümlenmiş olurdum. Tanıtım Metni