Yüreğini Haramdan Sakın

Sakınılan bir bakışla başlayan Gözlerini Haramdan Sakın yolculuğunun okyanusvari rüzgarı Yüreğini Haramdan Sakın'la esmeye devam ediyor…Artık buradaydı Betül, ulaşılamayan adamların o çetin bölgelerinden hemen ayrıldı... Yakınındayken daha sert esen Ömer'in rüzgarı artık Betül'ü daha fazla sarsıyor ama o serinliği de daha özel hissettiriyordu. Aradaki mesafenin geriye kalan sınırlarını aşmanın olanlardan ikisi de habersizdi. Fakat bir gerçek vardı; Artık rüzgarda savrulan yalnızca Betül olmayacaktı, Ömer de kendi rüzgârının tadına bakacaktı.Tehlike yaklaşmaya, makineleri patlamaya ve güneş de bakımzca parıldamaya devam ediyordu.“Gözlerini büyütün bana montumu tutup beni kendine çekti ve başımı göğsüne yasladı. Kahkahalarım karnımı ağrıtacak boyuta ulaştığında yüzümü kazaya doğru ilerledim.Kazağı kırılmamla ıslanıyordu.Zor çıkan sesimle, "Şükür..." dedim. Öylesine, tüm Yakınlığımla söylemiştim; şu an için denilebilecek en güzel şekilde bulabildiğim için...Ömer önce güldü ve başım göğsüyle birlikte birkaç kez katıldım.Sonra da omuzladığımı biraz daha kendine bastırıp derin bir nefes aldı ve, "Şükür..." dedi; benim gibi..."Tanıtım Metni