Yüzakı

Küçük Ayşe, sabahtan beri Önünde mekik dokuduğu yüksek bez tezgahından kalktı. Yorgun yorgun gerindi. Bugün evde yapyaldınız. Babasıyla kardeşleri dün erkenden kasabaya, pazara gitmişlerdi. Annesiyle ablası da komşuda idiler; belki Zaimlerde... Gözlerini ovuşturdu. Yavaş yavaş kanepenin duvarındaki sarı çerçeveli aynaya yaklaştırılır. Kendine baktı. Beyazları azalan kömür gözleri uykudan henüz kalkmış gibi mahmurdu. Yanakları daha alternatifli ve gür siyah dağılımlar dağınıktı. Tekrar gerindi. Gerinirken bütün bütün süzülen gözlerini, titreyen, gerilen ince dudaklarını, beyaz billur gerdanını sanki ilk defa gÖrüyormuş gibi şaştı.(Tanıtm Bülteninden)