Yüzünün Gökyüzüm

Canımı yok saydım seni severken, canımdan can verdim sana. Yaralarını sarayım derken yaralar açtın, bakmadım. Ona bir yarayı sarmama karşılık teşekkürün bir yaranın açılması bana oldu. Öyle yaralar açtın ki cildinde, Dikişlerin türünden yaralar bunlardı. Sürekli kanayan ve kabuk bağlamayan türündedir. Bu ne anlama geldi, biliyor musun? Kan kaybından öleceğim anlamına gelen gelirdi ama mutluydum, sen orada kalacaksın ve ben bunu göremeyecektim. Her zamanki gibi rüyalarda buluşacaktık elbet. Bu rüya hiç bitmeyecekti, sonsuza kadar sürecekti, sadece sen ve ben… Bazı insanların gitmeleriyle ünlüdür. Ne kadar güzel giderler, değil mi? Ahım şahım, böyle şaşalı, göstere göstere, marifetmiş gibi sanki! Alışkındırlar doğal bu durumdur. Onlara hava hoştur, düşünmezler, kafalarına bile takmazlar. Onlar için normal birisin, farklı farkın yok senin. Peki ya sen? Kafayı yersin hatam biliniyordu, ne yaptım da gitti diye. Yiyip durursun kendini. Sabah akşam kaç mendil paketi bitince, diyebilir misin? Anıların geliri, duraksayıp kalırsın, dalıp gidersin bir köşeye. Kapı tıklar, o an kendine gelirsin. İyi misin, diye bir soru! Cevap bellidir; iyiyim ama durum öyle değil işte. Kırığım, döküğüm, paramparçayım. Gözlerinden akan yaşların hesabı yoktur. Burnu silinmekten ya da hıçkırıklara boğulan bir adet sen. Onca insanı yıkarken, onun gidişi nasıl bir yerde olursa olsun, iyi bilirim. Tanıtım Metni