Zafere Açılan Kapı

Memleket okulun yeriydi. Genç yaşlı, kadın erkek demeden yıllar süren bir savaş içindeydiler. Çocuklar bile meydanlarda yiğitçe savaşıyorlardı. Düşman dört bir yanda, uzun süreli komşularda olanlar pusuda, asker yorgun, açlık kapıdaydı...Tüm bunlara dur demenin vakti gelmiş de geçiyordu. Anneler, babalar, öğrenciler, çocuklar ve yaşlılar millî mücadelenin korkmaz bir neferi olarak vatanı korumak, düşmanların ülkelerini kovmak ve özgür bir gelecek uğruna o büyük önderin, Mustafa Kemal'in gidecekleri. Nice Mustafalar, Osmanlar, Aliler, Sarı Ayşeler, Kemaller, Gazi Dedeler, Hatice Kadınlar bu mücadelenin kilometre taşlarında vardı. Gencecik analar minik bebelerini sırtlarına bağlayıp kağnılarıyla silahları cepheye taşıyorlardı. Kimisi yere yığılan öküzünün boyunduruğunu kollarıyla çekip yetiştiriyordu silahları cephedeki yiğitlere. Yeri geldi yakılan köylerde yaralara merhem oldular, yeri geldi yayan yapıldıdak vuruşlar yaptılar yollara. Yeri geldiklerini dörtnala kaldırdılar. “Sıradan, ilk hedefiniz Akdeniz'dir. İleri!” makasla İzmir'in dağlarından aşıp ZAFERE AÇILAN KAPI'nın önünde doğan güneşi yorgun ama gururla kucakladılar. Tanıtım Metni