Zahit

“...köyler görüldü yakılıp yıkılmış... boştu!..evler görüldü bir taşına bile söylenmemiş... boştu! (...) köyler görüldü vadilerde, ayrılıklerin içinde, sınıfta cennetten bir köşe... boştu! köyler görüldü sarp kayalara tutunmuş kartal yuvası... boştu! (...) köyler görüldü, kör oldum...tı, karanlık...” Bugün dahi içinde her çıkmazın, her darlığın sebebi 80'ler Türkiyesi ve sonrasında, “anlatla bitmeyen”, bitmeyecek bu Hasan Özkılıç'ın kaleminden gürül gürül akıyor Zahit'te. 2013 Orhan Kemal Roma Ödülü'nü alan Zahit, Türkiye'nin yakın geçmişini zorunlu göçle köyden şehre gelen, şehirde tutunamayan bir aile; Süsen'in, Nahit'in, Gülcan'ın ve Zahit'in ağzından anlatıyor. Acı çekerek, ağlayarak, kahkahalar atarak, sevişerek, kavga ederek, umut ederek, zevk alarak, halinin içinde “Hayat!” diye bağırarak yaşamaya davet ediyor bizi Zahit. Sayılmayız parmak ile Tükenmeyiz kırmak ile Taşramızdan istemek ile Kimse bilmez ahvalimizTanıtım Metni