Zaman Lekeleri

''Şahitlik, adı konulmamış bir tutsaklıktır, akıp geçenin hatırasına hapsolmaktır.'' 25 Temmuz 1943… Çukurova Ekspresi iki gün sürecek olan Adana-İstanbul seferi için yola koyulur. Namus derdi ya da yasak aşk yüzünden kaçanlardan, askerlere, memurlara, müzisyenlere, mahkûmlara, kondüktörlere dek pek çok insanı ve hikâyeyi taşıyan, üstelik büyük bütün bu hikâyelere bir merakla kulak veren 11 vagondayız. Anlatıcı ise bu meraklı vagonun ta kendisidir. 11 vagonun ağzından iki gün boyunca bilgi ve sefere ilk çıkış 1900 başlarında Bağdat gidişinin inşasını ve dönemde bir imparatorluğun yıkılıp yeni bir yıllık inşasının 1943 yılına kadar gelen hikâyesini aktarırız. Zaman Lekeleri, Ömer F. Oyal'in kaleminden sürükleyici bir memleket ve memleketten insan manzaraları tarihi… TADIMLIK “Bedriye karartma ışınlar yanmayan, hastanede sadece cılız mavi ışıklar gelen istasyona ediliyor. Direklerdeki lambalardan bazıları zaten yanmıyor, yananlarsa olasılıklı görünüyor. Küçük istasyon zaten cansız. Cansızlık mavinin ölgünlüğü, yıldızların uzaklığından uzaklaşıyor. Bekleyen sadece birkaç yolcu var. Onlar da uzun mevki vagonlara koşturuyor. Satıcılar bile umutlu değil. Sesleri gökteki muhayyel bombardıman uçakları duyabilirmiş gibi yavaş çıkıyor. Bütün bunlara rağmen bir temizlik, bir ferahlık duygusu hâkim. Evet, havada bir berraklık var. Bedriye sigara içiyor, bir kadının ortalık yerde sigara içmesi yadırgatıcı, kondüktör bakıyor mesela, satıcılar ve yolcular bakıyor. Bedriye aldırmadan bir nefes daha çekiyor. Muhtemelen herhangi bir nazarı dikkate alacak eşiği çoktan aştığını düşünüyor. İstanbul'un yaklaştığını düşünüyor. Yeni bir hayatın olanca kasvetiyle yaklaştığını düşünüyor. Yeni hayatın nasıl bir şey yapmayı düşünüyor? bir hayat diye bir şey elbette ki yok. Onun yerine kişilik adı verilen, çember gibi, kavanoz gibi kahrolası bir şey var. Hep aynı hataların yapılması, aynı doğruların imkansızlığı, aynı engellerin takılıp ökezlenmesi diye bir şey var.” Tanıtım Metni