Zihnin Yaşamı

Geleceğe yönelik tasarılarıyla irade, kalıcı inanca, yani dünyanın rehavet olarak adlandırıldığı düzenine gösterdiğimiz rızaya karşı koyar.Yine de dünyanın sadece şimdi değil tarihsel de hiçbir zaman için olması gerektiği gibi değildi herkes için açık değil midir? Ayrıca bu 'olması gereken'in ne olduğu kim bilir ya da çıkana kadar kim bilmiştir ki? 'Olması gereken' ülküseldir ütopyanızla ilgilidir; dünyada hakiki bir yer ya da topos'u yoktur. Zorunluluğa bağlı olarak güven, her şeyin 'olacağına varacağı' inancı, olumsallık bedeli ödenerek satın alınan özgürlükten çok daha tercih edilir değil midir?” Yabancılaşmanın “yabancılaşma” olarak adlandırılamadığı, yani “doğallaştığı” bir doğal “irade”nin ve “eyleme”nin gereksizleşmesi kaçınılmaz hale geldi. Bu türden bir kadercilik, “iradenin iyimserliği”ni süresiz erteleyerek, özellikleri “olacağına varacağı” bir perspektifi meşrulaştırdı. Zihnin Yaşamı'nda “dünya aşkı”yla kalemine sarılan Arendt, çağdaş siyasetin kimyası üzerine oldukça çaba harcanan bu soruna özgün bir cevap üretenye çalışırken, Aristo'dan Platon'a, Hegel'den Kant'a ve Heidegger'e bize ucu bucağı olmayan siyasi düşünce yolculuğunda bir yol sunuyor. Dünyada var olduğumuz, başka türlü de tasavvur edebileceğimiz, oluşturulabilen bilincimizi, ardımızda bıraktığımıza dağılmamız sorumluluğuyla, dünyevi bir aşkla hatırlatan başucu oluşumu... Tanıtım Metni