Zindandan Haykırış

Dördüncü koğuştayız. Hava yağmurlu, yerler ıslak... Sanki mahkûmların yırtılması beton avlumuzu ıslatmıştı. Güneş, müşadiye koğuşlarının bulunduğu klasörü yeni yeni yansıyordu. O köşe biraz daha ısınmıştı. Gidip sırtımı o kaydettim. Hapishanede öğreneceğiniz en önemli kaide budur; 'sırtını duvardan başkasına dayanamayacaksın!'…demir kapı yine o giden sesi ile açıldı. Beş-altı mahkûm avluya getirildi. Gardiyan, 'Hadi Allah kurtarsın' diyerek mahkûmları bıraktı. Birkaç genç ve yaşlı bir gün…… yoksa sabah haberlerindeki cinayet cinayet zanlısı günü mü? Evet, benziyordu. Demek ki bizim koğuşumuz verildi. Ulucanlar, bu ezgin dayıyı da misafir edecekti artık… Sevecektim, güvenecektim, kardeş bilecekti beni. 'Zaten hastasıyım kardaş' diyordu ama bir emanet bırakmıştı geriye. Aklının ondaydı ezgin günün…- Zaza, maket kolundan tutup balkona götürdüm. Silahımda beş mermim vardı. Ağladı, yalvardı... Kafasına dört kez ateş uyguladı...- Dayı çocuğu öyle bırakmadı, ona da bir sıktın değil mi?..- Son mermiyi zaten parçalara ayırmıştı Zaza…… çünkü o da raconun bu şekilde kesildidu…… kanımı emmeye çalışan sivri sinekleri bile öldüren biri iken, zararsız bir öğrenme, babası tarafından tedavi edebilene kadar acımasızleşebiliyordum...Peki neden tane..!Tanıtım Metni