Ziyan

Hatıralarında Yaşayanlar Donarak Ölürler. ''Beyaz gövdeli zenci köpeklerimiz var. Adları da var. Ama onların birer heykeli. Çağırınca aklıma gelmiyorlar artık. Cennetin kapısını bekliyorlar. Karla karışık olarak boğulabilmek için kulakları dik donüyorlar! Öyle bir cennet ki, paslı demirin bile ak sakalı var. Bizi saran tel örgüler beyaz angoradan örülmüş. Havası havlamayı bırakmış, ısırıyor. Beyaz ağzı etimizle dolu. Bu yüzden sessiz bir ayaz var. Saçaklardan sarkan mızrak dişleri ensemize saplanmış. Gazete kağıdı gibi buruşmuş derimizde mor diş izi, bekliyoruz. Cennetten kovulmayı. Bembeyazız. Soğuk. Donmak. Çözülmek. Tekrar donmak. Daha fazla hiçbir şeye gerek yok yok. Filleri bile çekmek. Herkes yerinde kalsın. Bırakınlar, yedeklerin göğsüm sırtlarına, ılıklaşsın enseleri nefesleriyle. Yavaş yavaş sokayım dilimi derilerine. Aksın içlerine yaşamın zehri. Yirmi adet mermi. Muhteşem! Hepsini geberteceğim! Ama sizi bekliyorum!''Tanıtım Metni