Zoraki Kopuş

Otuz iki yıllık çalışmanın ardından nihayet emeklilik günlerine kavuşmuştu Cahit Bey. Bugün emekliliğinin sekizinci yılında yaşıyordu. Saatinin alarmını kurmadan, takım elbisesini giymeden ve iş yerine gitmeden bu sekiz koca günü geçirmişti. Çalışma odasının tam köşesinde bulunan o kahverengi deri koltuğunda her zamanki gibi oturuyordu. Bir elinde yanan olan büyük bir Honduras purosu, diğer elinde ise üzerinde sosyal sevgii bulunan şirin bir kahve fincanı vardı. Pencere açıktı lakin yine de tütün dumanı odayı bir bulut gibi kaplamıştı. Sütlü kahvesini yudumlarken bir yandan da yaygın eşsiz güzellikleri seyrediyordu Cahit Bey. Aylardan Mayıstı ve etrafta cıvıl civıldı. Sıcaklar kendini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Dışarıda serçeler ve kırlangıçlar ötüşüyor, gökyüzü mavisinin farklı tonlarını gözlerinin önüne seriyordu. Tanıtım Metni