Zorla Yerleştirmeden Yerinden Etmeye Türkiye'de Değişen İskan Politikaları

"Ne yazık ki, Türkiye'de nüfusun çoğunluğu, geçmişinde göç ve dağıtımla ilgili acılı anları olsa da, iskân saçılmaları şeffaf ve yabancı korkusuyla zedelenmiş arkaik kabullerini yapıyorlar. Oysa, bugünün muafiyeti olan yabancıların, mültecilerin, sığınmacıların bulunduğu yerde, ancak 'insan haklarının' yaygın olarak benimsenmesi ve zihinsel olarak temizlenmesiyle iyileşebilir. Aynı şekilde, ne yazık ki, kentlerde ve yolda alınanlar ve kamulaştırma işlemleri gerçektenndir." lafının sosyal bilimlerden günlük politikaya sirayet edildiği günümüzde, bu “mühendisliğin” en etkili araçlarından olan iskân politikalarının pek az dikkat çekmesi, pek az tartışılması, yöntemlerin bir arada olması. Şehircilik ve nüfus stratejilerinin önemli ustalarından Sema Erder'in kitabı, bu tartışmayı genişletiyor. Kitap aynı zamanda, Türkiye'nin yıllık iskân politikaları üzerinden nüfus okumamızı sağlıyor: Türkiye-Yunanistan Mübadelesi... Kürtler ve Aleviler'in zorla tutulabilmesi... Ulus-devletin yapıtaşı mahiyetindeki 1934 İskân Kanunu... Yeni devletin “kurucu olduğu” olmak “dış Türkler” anlamane Balkanları... Son “şenlendirme uygulaması” niteliğindeki 1974 Kıbrıssi... 1980'lerin ikinci yarısından sonra “güvenlik” kitlesel sürgünler... Osmanlı'da iskân yapısının oluşumundan, Cumhuriyet bölümlerinden, yerleştirme ve göçertmenin etkili bir yönetim seçenekleri olarak yönetildiğini görebilirsiniz. Erder, günümüzdeki iskân anlayışını süreklilik ve değişim boyutlarıyla ele alırken; gerek afetler gerekse kamu yatırımları nedeniyle yerden dağılmadan mülksüzleştirilmişlere de bağlanmaya ve yeni İskân Kanunu'nun inşaat sektörünün “kolaylaştırıcısı” işlevine dikkat çekiyor. Tanıtım Metni