Apartman Kamil

O gün babamın herkesin ortasında gömleğinin düğmelerini kopardı. Sonra fanilasını yırtıp attı. “Biz de emir kuluyuz ağbi!” diyen lacivert giyimli adamların yüzlerine ağzından köpükler saça saça “Başlarım emrinize de kulunuza da,ocağıma incir ağacı diktiniz!” diye bağırdı. Ben, kenarda olan biteni izlerken, canhıraş çığlıkları ve alçalıp yükselen sesler arasında kaldım. Komşular ve havlayan olaylar, uçan kuşlar ve gıda gıdaları arasında… Nasıl bir ağaç bu incir, diye düşünürken siren sesleri ve polislerin ortasında, ambulanstan çıkan doktorlar görüldü sonra. Birileri ellerinde telsizlerle beklerken, ben, annem nerede diye ağlarken, babam kendini yaktı. Yarım bidon benzin, birkaç adet kibritle ortalık alev aldı. Apartman Kâmil, sade, sade olduğu kadar anlatıldığı anlatım ile sokağı ve insanın merkeze yerleştiği, okurlarının hayal ayrılıkları eden karakterleri ve çok yönlü bakış açısıyla bir ilk kitabın dağılmaları geçiyor. Yeni nesil öykücülerimizden Fatih Parlak, onların ki hakkında sık sık söz ettirecek. Tanıtım Metni