Araf'ta Bir Hayat

Bazen giderin. Keyfiyet, arayışlar ya da mecburiyettir gitmenin nedeni. Ama mecburiyetten çalışmaktır en zor olan. Çünkü sormazlar sana gider yanlış, kalırsın diye. Mübadele'dir adı. Pek çok şey arkanda ayrılsın. Topraktır, sevgilidir, yaşanmışlıktır, mezardır, vatandır geride bıraktığın. Sonra özlerin lezzetine. Dönmek istersin, dönemezsin. Birkaç fotoğraf ve sayısız anıdır geldiği yerden kalan. Alışayım, alışamazsınız bir türlü. Bedenin gelmiş ama gücünü bırakmışsındır çünkü. Ne oraya aitsindir, ne buraya. Araf'tır yerin. Araf'ta Bir Hayat'tır nasibin. Bitmeyen bir hasrettir yaşadığın ölene dek süren. Demir almak günü geldiğinde hayat limanından götüreceği tek şeyin yine özlemidir. Gitmişsindir artık. İki farklı mekân, iki farklı hayat yaşasan da hiçbirine ait hissetmemişsindir kendine. İki kere yabancısındır. Ne geçmişte kalabilmiş, ne geleceğe ait olabilmişsindir. Ve zaman ilerledikçe. Belki de yüzyıl geçer, yaşadığın göçün üzerinden. Gün gelir, bazen çocuğunu, bazen torununun bazen hatıra defterini tozlu raflarda saklanan bir yabancı çıkar, senin arafta'ki hayatlarını yazar. Herhangi bir romanın yahut bir hikâyenin kahramanı olmuşsundur. Hüzünlenir bu eseri okunur. Bir damla ağrısının süzülüp yanaklarına. Sensindir o. Mübadele'dir yaşadığın. Mübadil'dir adın. Araf'ta Bir Hayat'tır dünyaya yayıldı.