Ariflerin Tesbihi

Kudretin yarattığı ilk şey kalemdir. Kalemin iki ucunda dünyanın tek bir yazıdır. O, kalem değil, güzelliğin bahçesinde yetişmiş taze bir fidandır. Varlık silsilesi göz önünde bulundurulması fikirde ilk, fiilde sondur. Sûreti insandan doğmuşsa da mânâsı varlığının özüdür. İslâmî ilimler, tasavvuf, dil, edebiyat ve şiir sanatları alanında pek çok eser kaleme almış olan Molla Câmî, Sebk-i Hindî dönemi büyümeden önce, klasik Farsça şiirin son büyük şairidir. Eserleriyle Hindistan'dan Balkanlara kadar geniş bir coğrafyaya yayılan Câmî; gençlik, orta yaş ve yaşlılık dönemleri şiirlerini üç ayrı divanda bir araya getirmiş, ayrıca büyük mesnevi sanatçılarının oluşturduğu “hamse” geleneğini geliştirerek yedi mesnevi kaleme almış ve bu mesnevi külliyatına Heft Evreng (Yedi Taht) adını almıştır. Heft Evreng'in dördüncü mesnevisi olup amelî ahlâk ve tasavvuf konularını içeren Âriflerin Tesbihi (Subhatu'l-ebrâr), Câmî'nin özellikle biçim bakımından en özgün sayılabilecek mesnevisidir. Zira şairin bu manzumesini, diğer mesnevilerinin aksine, hiçbir şairin örneğini almadan yazmamıştır. Toplam 2875 beyitten oluşan ve Timurlu hükümdarı Hüseyin Baykara'ya ithaf edilen Âriflerin Tesbihi (Subhatu'l-ebrâr); tevhîd, naat, padişaha övgü ve öğüt gibi kısımlardan sonra 'ıkd (tespih taşı) adı verilen kırk bölümden oluşur. Her bölümde dinî, ahlâkî ve tasavvufî bir konu işlenip bir hikâye ile pekiştirilmiştir. Fars şiirinin en büyük üstatlarının sonuncusu sayılan Câmî'nin üstün şairlik yeteneği yanında dinî, edebî ve aklî ilimlerle tasavvuftaki derin vukufunun aksettiği bu klasiği keyifle okuyacaksınız… Tanıtım Metni