Erken Rüya Zamanlar

Yarım kalan aşklar, tamamlanmamış cümleler gibidir. Bir hıçkırığa düğümlenmiş itiraflar, bastırılmak zorunda kalınan hevesler, gönderilmemiş, hatta kaleme dahi alınmış, yürekten yüreğe yazılmış mektuplar, saklanmış duygular, beklenmedik bir veda, zor anlar, zor yıllar… Ayrılık… Oysa, söylenecek ve yaşanacak ne çok şey daha vardı. Aradan geçen yıllarda, onların aşklarını yaşamaktan başka bir işe yaramamıştı. Birbiriyle kıyamete kadar sevmek için yaratılmış olan Eser ve Nehir için de, cümle henüz tamamlanmamıştı. *** Sağ elimle kalbimin üzerine dokundum. Sanki gerçekten var olan bir yaraya değiyordum. Yavaşça, usulca, aşkla… Ah, kalbim! Bedenimin en iflah olmaz, en söz dinlemez, en lafı anlamaz yeriydi. Başkasına dilsizdi, kördü, sağırdı. Sadece Eserin gittiği yer ve bir dağ kadar yüksek, bir dağ kadar ağırdı. *** Sen hep oradaydın Nehir. Gittim sandığında bile ben seni bırakmadım. Yumdum avuçlarımı, sakladım… Kader bu, biliyorum. Bu, elinde değil insanın. Sevdaların her biri birbirinden farklıdır. İçerikleri, derinlikleri, hissi ile doğru orantılıdır. Benimki bir depremdi, bir içti. Bir vurgun, bir kalbin yarılması. Senin günün başladı. Yaşımda, yılımda azaldığını sandım, umdum ama olmadı. Tanıtım Metni