Mürekkebe Boyanan Sardunya 1

“Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.” Aşk bazen bir kitabın cümlesinde, bir çiçeğin yaprağında, bir damla ağlamasında ya da ilk bakışta gizlidir. Mislina için de öyleydi. Akif Selim'in mürekkepsigözlerine bir kez bakınca kendi kalbiyle tanıştı ve o gün sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Mislina Farah'ın aşkı o kitap cümlesi,o çiçeğin yaprağı, saf bir ağlaması ve ilk bakışın sonuncusuna uzandığı bir kalp atışıydı. Pencerenin uzaktaki sardunyalar arkadaşı, Çakır yoldaşı, Kumru ise sırdaşıoldu. Tüm bu güzel şeyler Akif Selim'in kalbine giden zarif ve tehlikesiz bir yoldu. Sevginin en masum, en derin, en saf haliydi onların hikayesi. Kırılan kalpler bile var olan bedenleri sevdiler çünkü gün sonunda iyileşeceklerini bildiler. Sevgi bazen acıtsa da ince ruhların acıttıkları yerler öper, iyi ederdi. bu iki ruhun sahibi gibi. "Sevginin uğradığı kalplere başkasının yüreği ağır gelir. Sevmek yürek ister, zaman ister, hakikat ister. Yalan bir ruhun varlığı elbet bir gün tökezler." Tanıtım Metni