Veda Caddesi 3 Hecr

Bir devrin başı ve sonuyduk, önce var oldu sonra kaybolduk. Onlar mürekkebi bitmeyen bir kalemdi ve en derin sayfalar onlar içindi. Fakat hiçbir şey mükemmel ilerlemedi. Yanlış cümleler oluştu, eksik satırlar anlattılar, yazılanların üzerini karaladılar ama asla yazmayı bırakmadılar. Sayfalardan taşan özgürlükleri durmamayı öğütledi. Onlar da durmadılar. Yazanlar da yazdılar… Aymira ve Kamer… Bir gece ise biri aydı. Ay geceye doğmuş, gece ayı ruhuyla doyurdu. Daha sonra tüm kitaplar onları yazdı. Karşılıklı kalpler kırıldı, sözler verildi, yeminler edildi ama gece aya sırtını hiçbir zaman dönmedi. Ta ki o an yaşanana kadar. Kamerin içine gömdüğü, sakladığı büyük sırrını sandıkta daha fazla tutamazdı. Tutamadı da. Günü geldi, o sandık açıldı ve tüm kitaplar ortaya çıktı. Rüzgâr esti, fırtına ortaya çıktı. Kitaplar savrulmaya başladı, sayfalar kopmaya başladı. Yazılmış onca satırların de gözlerinden ağrısı diye aktif. Ortalık yerine yeniden döndü ama ikisi de su değildi, ateş olup alevlendikleriyle kaldı. ''Bu bir ölüm değil ama şayet ki gidersen bunu yaşarım. Yaşamadığım şey de değil, ama öleceksem ellerinde son bir kez sarıl, güzel kokunu üzerime kefen yapayım.'' Tanıtım Metni