Veda Caddesi 4 – Dehr (Çiltli)

Karanlıkta kaldı çünkü ay bizim için parlamıyor. Geçmişin hatalarıyla yüzleşen kalpler evlerinden kaçıp koşarlar. Açılmış sandıklar, saçılmış kâğıtlar. Herkesin payına düşen kadar acıdı ve ağladı. İmza diye düştü yanaklardan bileklere kırılma çünkü çok sevenler yazdı bu satırları. Aymira ve Kamer en soğuk gecelerin, çaresizliğin ve kimsesiz anların iki kahramanıydı. İkisi de yaşadı ama birinin mezarı birinin de oğlu nefesi hazırda devam ediyor. Çünkü biri gitti, biri kaldı. İkisi de sevdi, ikisi de sevildi. Oysa bu kimsenin kazanamayacağı ve sonunda yaşananların ikinin olacağı bir savaştı. Sona geldiklerini sandıklarında aslında en başında öğrenilebilirler. Bir kum saatinin içinde kaldılar ve onlar istedikçe zaman aktif oldu, kum taneleri toplandı. Onca şeyleri aşacak bu iki kalp bunu da aşacaktı. ''Şimdi çıkıyor gelsem, gözlerin kapısını gösteriyor diye çekiniyorum. Dışarıda kalıp üşüyeceğimden değil, sensiz kalıp yalnız öleceğimden uzakta.'' Tanıtım Metni